Sociale kwaliteit in gebouwen

In alle grote steden in Nederland zijn we aan het verdichten in de bestaande stad. In steeds grotere dichtheden bouwen we gebieden vol en zetten we projecten neer meer steeds meer woningen. Nu zijn de volumes niet veel groter dan dat we in het verleden bouwden, maar zien we wel dat het aantal kleine woningen in rap tempo toeneemt in nieuwe ontwikkelingen. Deze kleine woningen hebben meestal geen eigen buitenruimte, geen extra kamer voor een hobby, of om te werken. Daarnaast is er een toename van het aantal eenpersoonshuishoudens die grotendeels ook de bouw van kleinere woningen rechtvaardigt. Dit levert wel nieuwe vragen op als het gaat om tegengaan eenzaamheid en ondermijning. Denk aan vormen van collectiviteit, ontmoeting en het creëren van gemeenschappen. Ook de vraag of al die kleine woningen ook alle voorzieningen zelf moeten hebben, of dat er ook deelbare nieuwe concepten zijn die dit stimuleren. In hoeverre is het hier nog steeds een ontwikkelende partij en een architect die bepalen hoe grote volumes en (heel) veel woningen wordt vormgegeven in gebouwen, of kruipt het domein van de stedenbouw langzaam het gebouw in? Hoe zien deze sociale ruimtes er dan uit en is er sprake van een ondergrens als het gaat om sociale kwaliteit?

Rotterdam, Den Haag en Amsterdam zijn allemaal aan het nadenken hoe sociale kwaliteit onderdeel moet zijn van een woonomgeving én gebouw in de toekomst. Samen met Bram van Ooijen van UFO verkennen we wat sociale kwaliteit is en hoe dit woongebouwen beter zou kunnen maken.